Sa Hebreo, ang Kahulugan niya ay “Ligaya”

Ikatlo at Huling Yugto:

"Sa Sapiro"

Habang binabagtas yaring daan,  ako ay nagbalik-tanaw,
Kay tagal na palang nakalipas
Simula noong huli nating pag-uusap.

Naisip ko, kumusta ka na kaya?
Kahit kaya sa pagiisa ako ba ay nalalala?
Naisip ko rin, malamang ako'y limot mo na.

Lumipas ang ilang pagpapalit ng panahon,
Muli akong gumagawa ng mga bagong ala-ala,
Ala-alang di ka na kasama.

Kay rami palang pwedeng magawa ng mag-isa!
Tuloy pa rin ang pag-galaw ng mundo ko.
Di na nga lang siya umiikot sa iyo.

Gayunpaman, salamat pa rin sa masasayang gunita
Mga ngiti at tawa nung tayo pang dalawa.
Di bale nang natapos tayo ng maaga.

Masaya pa rin akong minahal ka,
Sapat na rin yaong napasaya ka,
Hangad ko pa rin ang iyong ligaya.

Dito ko napagtanto, ito na ang huling yugto,
Ang kuwentong ito na kuwento mo at kuwento ko,
Tapos na at di na madurugtungan pa.


-end-

Sa Hebreo, ang kahulugan niya ay "Ligaya"

"Esmeralda"

Isang umaga sa gitna ng mga batuhang lansangang
Rubi at esmeralda,
Ika'y aking nakita
Ikaw'y naliligaw, nawawala, naghahanap,
Natutuwa akong natulungan ka.

Isang umaga sa gitna ng mga kalsadang
Rubi at esmeralda,
Ika'y aking nakita
Ikaw'y nasilayan, napagmasdan at nakilala,
Ikinagagalak kong napaglingkuran ka.

Ikalawang araw ng paghaharap,
Kita'y nakadaupang-palad,
Bawat katagang namutawi sa iyong mga labi
Ay aking ninamnam
Ano'ng saya't nakadaupang-palad ka.
Ay! Sana'y kaparis kita ng nadarama.

-------------------- ikalawang yugto

Muli tayong nagkadaupang palad,

Isang pagtatagpong hindi ko malilimutan.

Sa hapag ng banyagang pagkain

Sa harap ng mamahaling pinilakang tabing,

Doon may kakaibang nadama.

Ay! Dala marahil ng malilikot na mga palaso ng paganong panginoon,

Mga mata mo'y nagniningning sa aking paningin.

Ang ngiti mo'y talaga namang nakakabibighani.

Kaya't sarili'y di napigilan at aking nasambit,

Ikaw na nga yata ang hatid sa akin ng tadhana.

Di naglipat panahon ay ihinayag ko ang aking damdamin.

Sa harap ng mga balingkinitang mga bituin, isinigaw ko ang aking saloobin,

Iniibig ka ng buong pagtatatangi,

Handang ibunyag ang babaylang katauhan,

Mabatid lang ang iyong katugunan.

Kulay rosas na ang mga bulaklak.

Kay luntian ng buong paligid,

Puno ng kulay ang buhay.

At sa araw-araw, nakikita ko ang sariling napapangiti.

Sadyang ganyan ang hatid mong saya at ligaya.

I find myself writing again in a blog which I have not written on in a long time. I wonder what compels me to write?  I guess it is the emotions that I feel at the time.

November 23, 2016

It is like I'm here, but I'm not.

Like someone cares,

But they really don't. 

Like I belong somewhere

else, anywhere but here.

It's like you're in this moment in time,

But the second hand is stuck. 

You ticked, but the tock never came

And the world just kept on spinning

And you remain the same. 

It's at that moment that 

you lose control

Everything is shaking

You can't think straight.

You break...

I feel the darkness slowly creeping in,

The emptiness opening its mouth

Swallowing me whole. 

I want to just welcome the void. 

I think it would be easier that way....

Tidbits: Random thoughts and musings:

     The grass is green and the earth beneath it is brown.

But why do people think of the earth as dirt instead of the nourishment it gives so that the grass can remain lush and green?

     Which do you prefer to see? That blue stain on a white shirt or that the shirt is white?

Does one prefer to fnd the fault in another over the good traits they have?

They say the eyes are the window of the soul. So if all you see are the bad side of things, maybe that says something about how you perceive yourself.

UrbanKnight Tidbits: last post - September 2013

Has it been three months since I last posted? Hongtagal na!!!

Urbanknight Tidbits: Coming to terms...

Doesn't matter where you came from. what matters is where you go from here...

Your past is your past. The only thing you can do about it is learn from it.